Mullah’s ‘masterpiece’
Mullah once again changed his profession, seeking to better his way of life. This time around, he became an architect and built many beautiful buildings. Hearing of his skill, the Sultan commissioned him to build a number of palaces for himself. After a few years of this, Mullah had enough of architecture and decided to quit. So he went and communicated his desire to the Sultan. The Sultan would have rather Mullah continued with his current trade, but agreed to respect Mullah’s wishes. “However, you must build me one last palace before you retire, Mullah,” the Sultan ordered Nasruddin. “Money is absolutely no constraint. But I want you to use the very best materials and make this your best project.”
Mullah acceded to Sultan’s wishes and quickly began work on this magnum opus, which he hoped to complete within a year’s time. However, within a month, Mullah was weary to the bone and decided to cheat a little. He began doing shoddy work, confident that none except he himself would ever know that substandard work was done in his last project. Mullah cut corners at every stage and used cheaper material wherever possible because procuring the very best was time-consuming.
A year down the line, the palace was eventually ready to be presented to the Sultan. Mullah was pleased with himself. Although the palace was substandard, no one could recognise this fact expect Mullah. When the Sultan saw the completed palace, he was delighted.
“Mullah, I’m very pleased with your sincere efforts ever since you began working with me. As a measure of my appreciation for all your efforts, I have a surprise for you: this palace is my retirement gift to you!” announced the Sultan. For once, Mullah Nasruddin was left totally speechless.
முல்லாவின் தலைசிறந்த படைப்பு
மீண்டும் தனது தொழிலை மாற்றுவதன் மூலம், தனது வாழ்க்கை முறையை மேம்படுத்த முல்லா முயன்றார். இந்த முறை அவர் கட்டிடக் கலைஞராக மாறினார் மற்றும் பல அழகான கட்டிடங்களைக் கட்டினார். அவரது திறமையைக் கேள்விப்பட்ட சுல்தான், தனக்கும் பல அரண்மனைகளைக் கட்டித்தரும்படி பணித்தார்.
சில ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு, முல்லாவுக்கு கட்டிடக்கலையில் போதுமான அளவு சாதித்துவிட்டதாகத் தோன்றவே அந்த பணியிலிருந்து விலக முடிவெடுத்தார். எனவே தனது விருப்பத்தை சுல்தானிடம் தெரிவித்தார். தனதுதற்போதைய பணியை முல்லா தொடர வேண்டும் என சுல்தான் ஆசைப்பட்டாலும் முல்லாவின் விருப்பத்திற்கு மதிப்பளிக்க ஒப்புக் கொண்டார்.
நீங்கள் ஓய்வு பெறுவதற்கு முன், எனக்கு ஒரு கடைசிஅரண்மனையைக் கட்ட வேண்டும்முல்லா என்று சுல்தான் முல்லாவுக்குஉத்தரவிட்டார். எவ்வளவு வேண்டுமானாலும் பணம் செலவழிக்கலாம். ஆனால், நீங்கள் மிகச் சிறந்த பொருட்களைப் பயன்படுத்தி, இதை உங்களின் தலைசிறந்த படைப்பாக உருவாக்க வேண்டும் என விரும்புகிறேன் என்றார் சுல்தான்.
முல்லா சுல்தானின் விருப்பத்திற்கு இணங்கினார். இந்த மகத்தான பணியை விரைவாக தொடங்கினார். அதை ஒரு வருட காலத்திற்குள் முடிக்க அவர் நம்பினார். இருப்பினும், ஒரு மாதத்திற்குள், முல்லா முற்றிலும் சோர்வுற்றிருந்தார். மேலும் கொஞ்சம் ஏமாற்ற முடிவு செய்தார். தனது கடைசி திட்டத்தில் தரக்குறைவான வேலைகள் நடந்தால் தன்னைத் தவிர வேறு யாருக்கும் தெரியாது என்ற நம்பிக்கையில் தரக்குறைவான வேலையைச் செய்யத் தொடங்கினார். ஒவ்வொரு கட்டத்திலும் முடிந்தவரை மலிவான பொருட்களை முல்லா பயன்படுத்தினார். ஏனெனில் மிகச் சிறந்ததை வாங்க அதிக நேரத்தைச் செலவழிக்க வேண்டி இருந்தது.
ஒரு வருடம் கழித்து, அரண்மனையின் கட்டிட வேலைப்பாடு முடிவுற்று சுல்தானுக்கு வழங்க தயாராக இருந்தது. தன்னை நினைத்து முல்லா மகிழ்ச்சியடைந்தார். அரண்மனை தரமற்றதாக இருந்தாலும், தன்னை தவிர இந்த உண்மையை யாராலும் அடையாளம் காண முடியாது என்பதில் முல்லா உறுதியாக இருந்தார். கட்டி முடிக்கப்பட்ட அரண்மனையைப் பார்த்த சுல்தான் மகிழ்ச்சி அடைந்தார்.
முல்லா, நீங்கள் என்னுடன் வேலை செய்யத் தொடங்கியதிலிருந்து உங்கள் நேர்மையான முயற்சியால் மகிழ்ச்சியடைந்தேன். உங்களின் அனைத்துமுயற்சிகளையும் பாராட்டும் விதமாக உங்களுக்காக ஒரு ஆச்சரியம் காத்திருக்கிறது. இந்த அரண்மனை உங்களது பணி ஓய்வுக்கான பரிசாக அளிக்கிறேன்” என்றார் சுல்தான். கடைசியில், முல்லா முற்றிலும் வாயடைத்துப் போனார்.
கட்டுரையாளர்: ஆங்கிலத் துறை முன்னாள் உதவிப் பேராசிரியர்.