My Hen too has thoughts like humanbeings!
A scholar treated Mullah to a meal at a local restaurant. The scholar ordered two lamb steaks and several minutes later, after the waiter brought back a platter containing one medium sized steak and one larger one, Mullah immediately took the larger steak and put in on his plate.
The scholar looked at him with total disbelief. “What you did violate virtually every moral, ethical, etiquette, and religious principle” the scholar began explaining. He continued with a long lecture. When he finally finished talking, Mullah asked, “Well, may I ask what you would have done if you were in my situation?” “Yes,” the scholar replied. “I would have taken the smaller steak for myself.” Mullah placed the smaller steak on the scholar’s plate and said, “OK, fine—here you go!”. The scholar was dumbstuck.
After that as Mullah walked through the bazaar, he noticed a few merchants selling small parrots for 1000 rupees a piece. He thought to himself, “If each of these small birds are worth 1000 rupees, then the big hen I have at home is surely worth far more.” So the next day he brought his hen to the bazaar and was eager to cash in. But to his surprise, the most anyone offered for it was 100 rupees. He shouted out, “This does not make sense. Only yesterday, there were much smaller birds here that were selling for many times more than what I am being offered for this bird.”
One man heard him and responded, “Sir, those birds were parrots, and they are worth more than your bird because they talk, just like people.” “Nonsense,” said Mullah. “You value those birds because they talk, yet the one I have here is far better.” “How so?” inquired the man.“Because,” Mullah replied, “this one has many wonderful thoughts, just like people-and not only that, it doesn’t constantly bother others with annoying chatter!”.
எனது கோழிக்கும் மனிதர்கள் போல எண்ணங்கள் உண்டு!
அறிஞர் ஒருவர் முல்லாவுக்கு ஒருமுறை உள்ளூர் உணவகத்தில் உணவு அளித்தார். அறிஞர் இரண்டு ஆட்டிறைச்சித் துண்டுகளை கொண்டு வரச் சொன்னார். சில நிமிடங்களுக்குப் பிறகு, ஒரு நடுத்தர அளவிலான இறைச்சி துண்டையும், ஒரு பெரிய துண்டையும் பணியாளர் ஒரு தட்டில் வைத்து கொண்டுவந்தார். முல்லா உடனடியாக பெரிய துண்டை எடுத்து தனது தட்டில் வைத்தார்.
அறிஞர் பெருத்த ஏமாற்றத்துடன் முல்லாவை பார்த்தார். நீங்கள் செய்தது தார்மீக, நெறிமுறை, ஆசாரம் மற்றும் மதக் கொள்கைகளையும் மீறிய செயல் என்று அறிஞர் விளக்கமளிக்கத் தொடங்கினார். அவர் பேசி முடித்ததும் முல்லா கேட்டார், சரி, என் சூழ்நிலையில் நீங்கள் இருந்திருந்தால் என்ன செய்திருப்பீர்கள் என்று நான் கேட்கலாமா? நான் சிறிய மாமிசத்தை எனக்காக எடுத்திருப்பேன் என்றார் அறிஞர். முல்லா சிறிய மாமிசத் துண்டை அறிஞரின் தட்டில் வைத்து, சரி, இதோ நீங்கள் கேட்டது எடுத்துக் கொள்ளுங்கள் என்று சொல்ல வாயடைத்துப் போனார் அறிஞர்.
அங்கிருந்து கிளம்பி முல்லா சந்தை வழியாக நடந்து செல்லும்போது, சில வணிகர்கள் சின்னஞ்சிறிய கிளிகளை 1000 ரூபாய்க்கு விற்பதை கவனித்தார். இந்தச் சிறிய பறவைகள் ஒவ்வொன்றும் 1000 ரூபாய் மதிப்புள்ளவை என்றால், நான் வீட்டில் வைத்திருக்கும் பெரிய கோழியின் மதிப்பு நிச்சயம் அதிகம் என்று மனதுக்குள் நினைத்துக் கொண்டார். ம
றுநாள் தனது கோழியை அங்காடிக்கு கொண்டுவந்து பணத்தைப் பெற ஆசைப்பட்டார். ஆனால், அதற்கு அதிகபட்சமாக 100 ரூபாய் மட்டுமே தரப்படும் என்பதறிந்து அதிர்ந்துபோனார். அவர் கூச்சலிட்டார், இது அர்த்தமற்றது.
நேற்றுதான், இங்கு சிறிய பறவைகள் இருந்தன. இந்த பறவைக்கு வழங்கப்படும் விலையை விட பல மடங்கு அதிகமாக அவை விற்கப்பட்டன. முல்லா இப்படி பேசுவதை கேட்டு ஒருவர், ஐயா, அந்தப் பறவைகள் கிளிகள். அவை மக்களைப் போலவே பேசுவதால், அவை உங்கள் பறவையை விட மதிப்புமிக்கவை என்றார்.
அபத்தம் என்றார் முல்லா. அந்த பறவைகள் பேசுவதால் நீங்கள் அவற்றை மதிக்கிறீர்கள், ஆனால் நான் இங்கு வைத்திருப்பது மிகவும் சிறந்தது. எப்படி? ஏனென்றால் இதற்கும் மனிதர்களைப் போலவே பல அற்புதமான எண்ணங்கள் உள்ளன. அதுமட்டுமின்றி, அவை தொடர்ந்து மற்றவர்களை எரிச்சலூட்டும் உரையாடல்கள் மூலம் தொந்தரவு செய்வதில்லை என்றார் முல்லா.
- கட்டுரையாளர்: ஆங்கிலத் துறை முன்னாள் உதவிப் பேராசிரியர்