Are all people stupid in your country?
In the country where our Mullah Nasruddin was, there were many learned scholars, with whom the scholars of other countries would compete, so that the people would come to know about good things. Sometimes the competition is fierce and the winner gets the title and the money.
Once three such learned scholars, thinking that they know everything, asked questions beyond their ability to answer. If they call a match, many people will ignore the match, thinking why should they be humiliated in vain.
Those three people who were like that came to the country where our Mullah was and said to the king, "If there are smart people in your country, let them come and compete with us". At once the king looked at his palace scholars, who hung their heads, none of them were willing to compete. Immediately the three men, laughing loudly, asked, "Are all people stupid in your country?" Is there no one to compete with us? Ha ha, just compete and win us we are slaves of this country, if not you all are slaves to us, ready to compete? Asked sarcastically, the king could not bear the shame.
The King announced that a match would be held the next day at a place in the middle of the country, anyone could participate, and if these three were defeated, they would get lots of prizes, and if not, they would be severely punished. That very night, many people who claimed to be smart left the town.
The next morning many people gathered there, and with them the losers were standing with their heads bowed. The king sat in rage as no one could conquer them.
On the other side, our Mullah finished trading in the neighbouring country and came to the town with his donkey.
(to be continued... )
உங்கள் நாட்டில் எல்லாரும் முட்டாள்களா?
நமது முல்லா நஸ்ருதீன் வாழ்ந்துவந்த நாட்டில் பல கற்றறிந்த அறிஞர்கள் இருந்தார்கள். நல்ல விஷயங்களை மக்கள் தெரிந்து கொள்ள வேண்டும் என்பதற்காக அவர்களுடன் மற்ற நாட்டு அறிஞர்கள் போட்டி போட்டு வந்தனர். சில நேரங்களில் போட்டி கடுமையாக இருக்கும், வெற்றியாளருக்கு பட்டமும் பணமும் கிடைக்கும்.
ஒருமுறை மூன்று பேரறிஞர்கள், தங்களுக்கு எல்லாம் தெரியும் என்று நினைத்து, பதில் சொல்லும் திறனுக்கு அப்பாற்பட்ட கேள்விகளைக் கேட்டார்கள். அவர்கள் போட்டிக்கு அழைத்தால், வீணாக அவமானப்பட வேண்டி வருமோ என்ற அச்சத்தில் பலர் போட்டியை புறக்கணித்தனர்.
அப்படிப்பட்ட அந்த மூன்று பேரறிஞர்கள் நம் முல்லா வாழ்ந்த நாட்டிற்கு ஒருமுறை வந்தனர். வந்தவர்கள் மன்னரிடம், உங்கள் நாட்டில் புத்திசாலிகள் இருந்தால் எங்களுடன் போட்டி போட வரட்டும் என்று சவால் விடுத்தனர். உடனே அரசன் தன் அரண்மனை அறிஞர்களைப் பார்த்தான், அவர்கள் யாரும் போட்டியிடத் தயாராக இல்லை.
உடனே மூவரும் சத்தமாகச் சிரித்துவிட்டு, உங்கள் நாட்டில் எல்லாரும் முட்டாள்களா? என்று கேட்டார்கள். எமக்கு போட்டியாக யாரும் இல்லையா? ஹா ஹா, போட்டியிட்டு எங்களை வென்றால் நாங்கள் இந்த நாட்டின் அடிமைகள், இல்லையென்றால் நீங்கள் அனைவரும் எங்களுக்கு அடிமைகள்,போட்டியிடத் தயாரா? என்று கிண்டலாகக் கேட்டனர். அரசனால் அவமானம் தாங்க முடியவில்லை.
ஊருக்கு நடுவே நாளை போட்டி நடத்தப்படும் என்றும், யார் வேண்டுமானாலும் பங்கேற்கலாம் என்றும், இந்த மூவரை தோற்கடித்தால் ஏராளமான பரிசுகள் கிடைக்கும் என்றும், இல்லை என்றால் கடுமையாகத் தண்டிக்கப்படுவார்கள் என்றும் அரசர் அறிவித்தார். அன்றிரவே புத்திசாலிகள் என்று சொல்லிக் கொண்ட பலர் ஊரை விட்டு வெளியேறினர்.
மறுநாள் காலையில் அங்கு பலர் கூடியிருந்தனர், அவர்களுடன் தோற்றவர்கள் தலைகுனிந்து நின்றிருந்தனர். அந்த மூவரை யாராலும் வெல்ல முடியவில்லை என்ற கோபத்தில் அரசர் அமர்ந்திருந்தார். அந்த வழியாக நம் முல்லா, பக்கத்து நாட்டில் வியாபாரம் செய்து முடித்துவிட்டு தன்னுடைய கழுதையுடன் ஊர் திரும்பினார்.
(தொடரும்)
- கட்டுரையாளர்: ஆங்கிலத் துறை முன்னாள்உதவிப் பேராசிரியர்