மொழிபெயர்ப்பு: வேடிக்கையான முல்லா

The Funny Mullah

A man showed a compass to Mulla and asked him what it was. Mulla immediately began laughing. But just seconds later, he began crying. The man noticed his bizarre behaviour, and asked, “What was that? Why did you start laughing few seconds ago, and then all of a sudden start crying?” “At first,” Mulla responded, “I laughed at you because you didn’t know what that object was; but then I realized that I didn’t know what it was either, so I cried.”

After Mulla returned home he turned to his wife one day and said, “Dear wife of mine, please bring me some yogurt to eat. It’s very delicious and nutritious, it keeps you lean, and gives lots of energy”. His wife replied, “We don’t have any yogurt.” “Oh,” Mulla said. “Well it’s good that we don’t, because yogurt tastes bland, it lacks food value, and it makes you fat and sluggish.” “Wait a second,” she replied, “Your statements are in direct contradiction with each other. Which one am I to believe?” “Well,” Mulla said. “if we had yogurt in our house, then you should have believed my first statement, but since we don’t, you should believe my second one.

Another day Mulla’s wife woke him up in the middle of the night and said, “I have to go outside to urinate. Can you give me the candle that I left near your left side?” Mulla, quite annoyed that he was woken up, and replied, “How do you expect me to me to distinguish my left from my right in the dark! Mulla has done more funny things. One day Mulla was visiting another town, and a man asked him, “What’s the word for ‘baby cow’ in your village?” Mulla couldn’t remember the word, so he replied, “Where I’m from, we don’t call a baby cow anything. We just wait until it grows up, and then we call it a cow!

வேடிக்கையான முல்லா

ஒரு மனிதர் முல்லாவிடம் திசைக்காட்டியைக் காட்டி அது என்ன என்று கேட்டார். உடனே முல்லா சிரிக்க ஆரம்பித்தார். ஆனால், சில நொடிகளில் அவர் அழத் தொடங்கினார். அந்த மனிதன் முல்லாவின் வினோதமான நடத்தையைக் கவனித்து, "சில நொடிகளுக்கு முன் ஏன் சிரிக்க ஆரம்பித்தீர்கள், ஏன் திடீரென்று அழ ஆரம்பித்தீர்கள்?” என்று கேட்டார். முல்லா பதிலளித்தார், "முதலில் அந்த பொருள் என்னவென்று உங்களுக்குத் தெரியாததால் நான் உங்களைப் பார்த்து சிரித்தேன்; ஆனால் அது என்னவென்று எனக்கும் தெரியவில்லை என்பதை உணர்ந்தேன், அதனால் நான் அழுதேன்."

அங்கிருந்து வீடு திரும்பிய முல்லா தன் மனைவியை நோக்கி, “அன்புள்ள என் மனைவியே, தயவுசெய்து எனக்குச் சாப்பிட தயிர் கொண்டு வா. தயிர் மிகவும் சுவையானது மற்றும் சத்தானது, இது உன்னை மெலிதாக வைத்திருக்கிறது, மேலும் நிறைய ஆற்றலை அளிக்கிறது" என்று விவரித்துக் கொண்டே போனார். நம்மிடம் தயிர் இல்லை என்று அவரது மனைவி பதிலளித்தார். உடனே முல்லா சொன்னார், சரி சரி நாம் தயிர் உறையவைக்காதது நல்லது.

ஏனென்றால் தயிர் சுவையற்றதாக இருக்கிறது. அதை கொண்டு தயாரிக்கப்படும் உணவுக்கு எந்த மதிப்பும் இல்லை. மேலும் அது உன்னை குண்டாகவும் மந்தமாகவும் ஆக்குகிறது என்றார். ஒரு நொடி பொறுங்கள், நீங்கள் பேசுவதெல்லாம் ஒன்றுக்கொன்று நேர்மாறாக உள்ளனவே. நான் எதை நம்புவது? என திடுக்கிட்டுக் கேட்டார் முல்லாவின் மனைவி. நம் வீட்டில் தயிர் இருந்தால், என் முதல் கூற்றை நீ நம்பியிருக்க வேண்டும், ஆனால் தயிர் இல்லாததால், எனது இரண்டாவது கருத்தை நீ நம்ப வேண்டும் என்றார் முல்லா.

மற்றொரு நாள் முல்லாவின் மனைவி நள்ளிரவில் அவரை எழுப்பி, நான் சிறுநீர் கழிக்க வெளியில் செல்ல வேண்டும். உங்கள் இடது பக்கம் நான் விட்டுச் சென்ற மெழுகுவர்த்தியை எனக்குத் தர முடியுமா? என்றார். தனது உறக்கம் கலைந்ததால் முல்லா மிகவும் எரிச்சலடைந்தார். ஆகையால் இப்படிச் சொன்னார்: இருட்டில் என் இடது பக்கத்தையும் வலது பக்கத்தையும் நான் எப்படி சரியாக வேறுபடுத்திக் கண்டுபிடிப்பேன் என்று எதிர்பார்க்கிறாய்?

இன்னும் வேறு பல வேடிக்கைகளை முல்லா செய்திருக்கிறார். வேறொரு ஊருக்குச் முல்லா சென்று கொண்டிருந்தபோது, ஒரு மனிதர் அவரிடம், “உங்கள் கிராமத்தில் ‘குழந்தை பசுவை’ என்னவென்று சொல்வீர்கள்?” என்று கேட்டார். முல்லாவுக்கு அந்த வார்த்தை நினைவில் இல்லை, எனவே அவர் பதிலளித்தார், “எங்க ஊரில், நாங்கள் ஒரு குட்டி பசுவை என்னவென்று அழைப்பதில்லை. அது வளரும் வரை காத்திருந்து பின்னர் அதை மாடு என்று அழைப்போம்.”

கட்டுரையாளர்: ஆங்கிலத் துறை முன்னாள் உதவிப் பேராசிரியர்