Persian Horse Vs Tenali Raman’s Horse
One day, an Arabian horse trader came with a shipload of the finest Persian horses to Vijaynagar. King Krishnadev raya, who was an avid horse lover, bought many horses from the trader. All the courtiers too bought one horse each.
All the while, Tenali Raman was quiet and disinterested. Seeing this, one of the courtiers asked, “Rama, why are you so silent, and wouldn’t you also buy a horse?”
‘‘Vijaynagar horses are superior to these Persian horses,” Rama remarked. The king and the rest of the courtiers were surprised to hear this. King Krishnadev raya said, “How can you be so sure, Rama, Can you prove it?”
“Certainly, your majesty,” Raman replied.
The king announced that there would be a horse race. A Vijaynagar horse was to be trained by Raman, and the Persian horses were to be trained by the rest of the courtiers. The race would determine which horse breed is superior.
All the courtiers put in a lot of effort in training and feeding their horses. On the day of the race, the horses were lined up in the racetrack. Tenali Raman brought his horse, which looked weak and ill-fed.
Everyone laughed and said that Raman would lose the race. When it was time for the race, Raman announced he would ride the horse. He then took a long pole, to the edge of which he tied some grass. He mounted on the horse and held the pole in front of the horse, so that it could see the grass, but not reach for it.
When the race started, all the horses ran swiftly. Raman dangled the grass in front of the horse. The hungry horse ran for the grass, but no matter how fast it ran, it could not get hold of the grass. The horse kept running as fast as it could and came first.
Everyone was astonished by what had happened. The king asked Raman, “How did you make this happen?” Raman smiled and replied, “Your majesty, the hunger to succeed is the only thing that can help anyone to succeed.”
The king understood what Raman had said and rewarded him for his intelligence.
பாரசீக குதிரைக்கும் தெனாலி ராமனின் குதிரைக்குமான போட்டி
ஒரு நாள், அரேபிய குதிரை வியாபாரி ஒருவர் சிறந்த பாரசீககுதிரைகளை கப்பலில் ஏற்றிக் கொண்டு விஜயநகரம் வந்தடைந்தார். அதீத குதிரைப் பிரியரான மன்னர் கிருஷ்ணதேவ ராயர், பல குதிரைகளை வாங்கினார். அரசவையினர் அத்தனைபேரும் தலா ஒரு குதிரை வாங்கினார்கள்.
அப்போதெல்லாம், தெனாலி ராமன்அமைதியாகவும் ஆர்வமற்றும் இருந்தார். இதைப் பார்த்த அரசவையினர் ஒருவர், “ராமா, ஏன் மௌனமாக இருக்கிறாய், நீயும் குதிரைவாங்க மாட்டாயா?” என்று கேட்டார். "இந்த பாரசீக குதிரைகளை விடவிஜயநகர குதிரைகள் மேலானவை" என்று தெனாலி ராமன் பதிலளித்தார்.
இதைக் கேட்ட அரசனும் மற்ற அரசவைத் தலைவர்களும் வியப்படைந்தனர். கிருஷ்ணதேவ ராயர், “எப்படி ராமா, உன்னால் இவ்வளவு உறுதியாக சொல்ல முடிகிறது, உன்னால் நிரூபிக்க முடியுமா?’’ எனக் கேட்டார். ‘‘நிச்சயமாக, மாட்சிமையே’’ என்றார் ராமன்.
குதிரைப் பந்தயம் நடைபெறும் என்று அரசர் அறிவித்தார். ஒரு விஜயநகர குதிரைக்கு ராமன் பயிற்சி அளிக்க வேண்டும், பாரசீக குதிரைகளுக்கு மற்ற அரசவையினர் பயிற்சி அளிக்க வேண்டும். எந்த குதிரை இனம் சிறந்தது என்பதை பந்தயம் தீர்மானிக்கும்.
அனைத்து அரசவையினரும் தங்கள் குதிரைகளுக்கு பயிற்சி அளிப்பதிலும் உணவளிப்பதிலும் மிகுந்த முயற்சி எடுத்தனர். பந்தய நாளில் குதிரைகள் பந்தயப் பாதையில் அணிவகுத்து நின்றன. தெனாலி ராமன் தனது குதிரையை அழைத்து வந்தார். அது பலவீனமாகவும் பட்டினியாக கிடந்தது போலவும் தோன்றியது.
பந்தயத்தில் ராமன் தோற்றுவிடுவான் என்று அனைவரும் சிரித்தனர். பந்தய நேரம் வந்ததும், தானே தனது குதிரை மீது சவாரி செய்வதாக ராமன் அறிவித்தார். பின்னர் அவர் ஒரு நீண்ட கம்பத்தை எடுத்து, அதன்விளிம்பில் சிறிது புல்லைக் கட்டினார்.அவர் குதிரையின் மீது ஏறி, குதிரையின் முன் கம்பத்தைப் பிடித்தார், அதனால் புல்லைப் பார்க்க முடிந்தது, ஆனால் அதை எட்ட முடியவில்லை.
பந்தயம் தொடங்கியதும் குதிரைகள் அனைத்தும் வேகமாக ஓடின. ராமன் குதிரையின் முன் புல்லை தொங்கவிட்டார். பசித்த குதிரை புல்லைத் தேடி ஓடியது. எவ்வளவு வேகமாக ஓடினாலும் புல்லை எட்டிப்பிடிக்க முடியவில்லை.
குதிரை முடிந்தவரை வேகமாக ஓடி முதலில் வந்து சேர்ந்தது. நடந்ததைக் கண்டு அனைவரும் வியந்தனர். ராமனிடம் அரசர், “இதை எப்படிச் சாத்தியப்படுத்தினாய்?” என்றுகேட்டார். "அரசே, வெற்றி பெற வேண்டும் என்ற பசி மட்டுமே எவரொருவரும் வெற்றி பெற உதவும்" என்று சிரித்துக் கொண்டே ராமன் சொன்னார். ராமன் சொன்னதை புரிந்து கொண்ட அரசர் தெனாலி ராமனின் புத்திசாலித்தனத்திற்குவெகுமதி அளித்தார்.
கட்டுரையாளர்: ஆங்கிலத் துறை முன்னாள் உதவிப் பேராசிரியர்