இந்தியாவின் முதல் நவீன நகரமான சென்னை, தன் 386ஆவது பிறந்த நாளைக் கொண்டாடுகிறது. இன்றைக்கு இந்த நகரம் தமிழ்நாட்டின் தலைநகரம், இந்தியாவின் நான்காவது பெருநகரம், உலகின் 35ஆவது பெரிய நகரமாக உள்ளது. இந்த 386 ஆண்டுகளில் சென்னை பெற்றதும் இழந்ததும் எவ்வளவோ. இழந்ததில் முக்கியமானது அதன் இயற்கைச் செழிப்பும் பசுமைப் பரப்புமே.
சென்னையில் 1800களில் தொடங்கி நாடு விடுதலை பெற்றதுவரை அரசினர் தோட்டம் (தற்போது ஓமந்தூரார் அரசினர் தோட்டம்) எனப்படும் பகுதியிலேயே ஆங்கிலேய ஆளுநர்கள் தங்கிவந்தார்கள். இந்த வளாகத்தில் கடைசியாக எஞ்சியிருக்கும் ஆங்கிலேய பாணி விருந்து மண்டபமான ராஜாஜி ஹால், இதற்கு கட்டிட சாட்சி. புனித ஜார்ஜ் கோட்டையில் இருந்த ஆங்கிலேய ஆளுநர்கள் இந்தத் தோட்ட வீட்டுக்கு வந்த பிறகு அண்ணா சாலை எனப்படும் அன்றைய மவுண்ட் ரோடு முக்கியத்துவம் பெற்றது.
எஸ்டேட், தோட்டம் என அது அழைக்கப்பட்டதற்குக் காரணம் உள்ளே பெரிய குளமும், சுற்றித் தோட்டமும் இருந்ததுதான். இந்தத் தோட்டத்தில் புன்னை மரங்கள், நீர்க்கடம்பு மரங்கள் கடந்த நூற்றாண்டுவரை இருந்துள்ளன. வார இறுதியில் தங்கள் ஓய்வு நேரத்தைக் கழிக்கவே ‘கிண்டி லாட்ஜ்’ எனப்படும் தற்போதைய ராஜ்பவனுக்கு ஆங்கிலேய ஆளுநர்கள் சென்றுவந்துள்ளனர். அதை வாங்கியவர் தாமஸ் மன்றோ என்கிறார் சென்னை வரலாற்று ஆராய்ச்சியாளர் வி. ராம்.
ராஜ்பவனும் ஒரு காட்டுப்பகுதிதான். காடு என்றால் உயரமான மரங்கள், சூரிய ஒளி புகாத மரங்கள் அடர்ந்த பகுதி என்று நினைப்பது கற்பிதம். எல்லா இடங்களிலும் அதுபோன்ற காடுகள் வளர்வது சாத்தியமில்லை. கடலோர நகரமான சென்னை, வெப்பமண்டல, வறண்ட, புதர் நிலத்துக்கு உரிய மரங்கள் வளரக்கூடிய காட்டுப் பகுதியாகவே இருந்தது. அது ராஜ்பவனைச் சுற்றி இருந்தது.
இந்தக் காட்டின் பல பகுதிகள் ஐஐடி, அடையாறு புற்றுநோய் மருத்துவமனை, காந்தி மண்டபம் எனக் கட்டிடங்களாக மாற்றப்பட்டுவிட்டன. எஞ்சியுள்ள காட்டுப் பகுதியை 1977இல் ‘கிண்டி தேசியப் பூங்கா’வாக இந்திரா காந்தி அறிவித்தார். நாட்டிலேயே நகரின் மையப்பகுதியில் அமைந்துள்ள தேசியப் பூங்கா, சிறிய தேசியப் பூங்கா என்கிற சிறப்பைப் பெற்றது இது. கிண்டி சிறுவர் பூங்காவும் இதுவும் ஒன்றல்ல.
அரசின் நேரடிக் கட்டுப்பாட்டில் இருந்தும்கூட, இயற்கைச் செழிப்பு கொண்ட இந்த இரண்டு பகுதிகளிலும் இருந்த பசுமை வரலாற்றுப்போக்கில் முழுமையாகக் காப்பாற்றப்படவில்லை. தனியார் கட்டுப்பாட்டில் பசுமை காப்பாற்றப்பட்டுள்ள அடையாறு தியசாபிகல் சொசைட்டியில்தான் முதல்வர் மு.க.ஸ்டாலின் தற்போது நடைப்பயிற்சி மேற்கொள்கிறார். அரசு இடங்களே இப்படித் தலைகீழாகத் திருத்தப்பட்டிருக்கும்போது, மற்ற இடங்கள் குறித்துக் கேட்கவே வேண்டாம்.
பசுமை சென்னை: நூற்றாண்டுக்கு முந்தைய அன்றைய மௌபரீஸ் ரோட்டில் (தற்போதைய டிடிகே சாலை) பெரிய பெரிய மரங்கள் இருந்த படங்களும், மயிலாப்பூர் ராதாகிருஷ்ணன் சாலையில் வாழ்ந்த புகழ்பெற்ற காட்டுயிர் எழுத்தாளர் மா.கிருஷ்ணனின் வர்ணனைகளும் சென்னையின் இயற்கைச் செழிப்பு குறித்த ஏக்கத்தைத் தோற்றுவிக்கின்றன.
1920-30களில் வீட்டுக்கு அருகிலேயே கீரிப்பிள்ளை, மரநாய், நிலஆமைகளையும், அவருடைய வீட்டிலிருந்து மேற்கில் வயல்வெளி, தோப்பு, புதர்க்காடுகளையும், அங்கே குழிமுயல்கள், நரிகள், காடைகள் போன்றவற்றையும் மாலையில் பார்க்க முடிந்ததாக அவர் எழுதியுள்ளார். தற்போதைய தியாகராயர் நகர் பர்கிட் சாலையை ஒட்டி நரிகளை அந்தக் காலத்தில் பார்க்க முடிந்ததை எழுத்தாளர் அசோகமித்திரன் குறிப்பிட்டுள்ளார்.
‘திருவிக வாழ்க்கைக் குறிப்புகள்’ நூலில், சென்னையின் பல்வேறு பகுதிகளில் விரவிக்கிடந்த தோட்டங்கள், பூங்காக்களைப் பற்றிக் குறிப்பிட்டுள்ளார். சென்னையின் எந்த முக்கியப் பகுதியை எடுத்துக்கொண்டாலும், அங்கு மிகுதியாக இருந்த மரம், தாவரத்தின் பெயராலேயே அந்த இடம் அறியப்பட்டுவந்துள்ளது.
அல்லிக் குளம் இருந்த பகுதி திருவல்லிக்கேணி, புரச மரங்கள் நிறைந்த பகுதி புரசைவாக்கம், பிரம்புகள் (இது மூங்கில் குடும்பத்தைச் சேர்ந்தது அல்ல) அதிகமாக வளர்ந்த ஊர் பெரம்பூர், ஆல மரங்கள் கொண்ட ஊர் ஆலந்தூர், வேல மரங்கள் நிறைந்த காடு திருவேற்காடு, நாவல் மரங்கள் நிறைந்த நாவலூர், தாழை மடல்கள் நிறைந்த தாழம்பூர், பரந்த புல்வெளி கொண்ட மந்தைவெளி, புளியந்தோப்பு, வேப்பேரி, திருமுல்லைவாயல், பனையூர் எனப் பல தாவரங்கள் அந்தந்தப் பகுதிகளுக்குப் பெயர் அளிக்கும் அளவு அதிகமாக வளர்ந்து இருந்துள்ளன.
நாடு விடுதலையான பிறகு சென்னை நகரம் அதிவேகமாகவும் கண்மூடித்தனமாகவும் நகர்மயமானதன் விளைவுகளாக மேற்கண்ட பகுதிகளுக்கு அடையாளம் தந்த தாவரங்கள் அனைத்தையும் இழந்துவிட்டோம்.
திருவல்லிக்கேணி குளத்தில் ஓர் அல்லி மலரைக்கூடக் காண முடியவில்லை; பெரம்பூரில் பிரம்பு இருந்ததற்கான தடமில்லை; தாழம்பூரில் தாழை மடல்களை தேடித்தான் பார்க்க வேண்டும்; புரசைவாக்கத்தின் கங்காதீஸ்வரர் கோயிலின் தல மரம் என்பதால் புரச மரமும், திருவேற்காட்டில் வேதபுரீஸ்வரர் கோயிலின் தல மரம் என்பதால் வெள்வேல மரமும் கோயில்களில் மட்டும் எஞ்சியிருக்கின்றன.
ஆனால் நந்தவனங்கள், தோட்டங்கள், கோயில் காடுகள் போன்றவற்றைப் பாதுகாக்க ஆன்மிக நம்பிக்கை உதவவில்லை என்பதையும் புரிந்துகொள்ள வேண்டியிருக்கிறது. தன்னிடம் இயல்பாக இருந்த இயற்கைச் செழிப்பை, நாடு விடுதலை பெற்ற மூன்று தலைமுறைகளுக்குள் நவீன வளர்ச்சிக்கு சென்னை பலிகொடுத்துவிட்டது.
கண் முன் விளைவுகள்: சென்னையில் இயற்கை வளம் எஞ்சியுள்ள பகுதிகள் சொற்பமே. அவையும் அதிவேகமாகக் கையைவிட்டுப் போய்க்கொண்டிருக்கின்றன. ‘கஞ்சி குடிப்பதற்கிலார் அதன் காரணங்கள் இவை என்னும் அறிவுமிலார்’ என்று பாரதி கூறியதைப் போல, ஒவ்வொரு சுற்றுச்சூழல் நெருக்கடியும் ஏற்படுத்தும் தாக்கம் குறித்து நகரவாசிகள் நொந்துகொள்வார்கள். ஆனால், அதைத் திருத்துவதற்கான காரணங்கள் திட்டவட்டமாகத் தெரியும்போதும், அதை மாற்றவோ, மாற்ற வேண்டுமென அரசுக்கு அழுத்தம் கொடுக்கவோ மாட்டார்கள்.
1991 தொடங்கி முப்பதாண்டுகளில் மட்டும் சென்னையின் கட்டுமானப் பரப்பு மூன்று மடங்கு அதிகரித்துள்ளது. பசுமைப் பரப்பு 23 சதவீதத்தில் இருந்து 17 சதவீதமாகக் குறைந்துள்ளது. அதேபோல் நீர்நிலைகளும் மொத்தப் பரப்பில் 8 சதவீதத்தில் இருந்து 4 சதவீதமாகக் குறைந்துள்ளன.
2013 தொடங்கி 10 ஆண்டுகளில் சென்னை மொத்தப் பரப்பில் 13 சதவீதமுள்ள 158 சதுர கி.மீ. பசுமைப் பரப்பை இழந்ததால், நில மேற்பரப்பு வெப்பநிலை (LST) 6.53 டிகிரி செல்சியஸ் அதிகரித்திருப்பதாக விஜயவாடா திட்டமிடல், கட்டிடக் கலைக் கல்லூரி ஆய்வு அறிக்கை கூறுகிறது.
இதன் காரணமாக சென்னை ஒரு நகர்ப்புற வெப்பத் தீவாக மாறிவருகிறது. சென்னையில் அதிகரித்துவரும் கட்டுமீறிய வெப்பநிலைக்குப் பசுமைப் பரப்பை இழந்ததே முதன்மைக் காரணம். நகரத்தைக் குளிர்விக்கக்கூடிய, வெப்பத்தை உள்வாங்கிக்கொள்ளக்கூடிய ஏரிகள், நீர்நிலைகள், காப்புக் காடுகள், மரங்களை இழந்துவிட்டோம்.
என்ன செய்யப் போகிறோம்? - சென்னை ஒரு நவீன நகரமாக மாற மெட்ரோ ரயில், மக்கள் கூடும் சதுக்கங்கள், நவீன மால்கள் போன்றவை மட்டும் நிச்சயமாக உதவாது. இத்தனையும் இருந்து பசுமைப் பரப்பையும் நீர்நிலைகளையும் இழந்துவிட்டால் மக்கள் நிம்மதியாக இரவில் தூங்கக்கூட முடியாது.
முதல்கட்டமாக, சென்னையின் பாரம்பரியப் பெருமைமிக்க மரங்கள், இயற்கைச் சின்னங்களாக அறிவிக்கப்பட்டுப் பாதுகாக்கப்பட வேண்டும். சென்னையில் இயற்கைச் செழிப்பாக உள்ள பகுதிகள், பசுமைப் பரப்புகள், நீர்நிலைகள் உள்ளிட்டவை குறித்த வரைபடம் தயாரிக்கப்பட வேண்டும். இவை அனைத்தும் சட்டப்படி பாதுகாக்கப்பட வேண்டும்.
இழந்த பசுமைப் பரப்பை அதிகரிப்பதற்கு அரசு தீவிரமான செயல்திட்டங்களை முன்னெடுக்க வேண்டும். புயல், வெள்ளங்களில் சட்டென்று முறிந்து விழும் அயல் மரங்களுக்குப் பதிலாக, இயல் மரங்களை, சென்னைக்கு அடையாளம் தந்த மரங்களைப் பெருமளவில் வளர்ப்பதற்கான நீண்டகாலச் செயல்பாடுகளில் இறங்க வேண்டும்.
இது அரசு வேலை என்று மக்களும் ஒதுங்கிக்கொள்ளக் கூடாது. தன்னார்வலர்கள், பகுதிவாழ் குடியிருப்புச் சங்கங்கள், பள்ளி, கல்லூரி, நிறுவனங்கள் உள்ளிட்ட அனைத்துத் தரப்பினரும் சென்னையின் பசுமைப் பரப்பை மீட்டெடுக்க உடனடியாகச் செயலாற்றத் தொடங்க வேண்டும்.
- தொடர்புக்கு: valliappan.k@hindutamil.co.in