அரசமைப்புச் சட்டத்தில் சேர்த்தலும் நீக்கலும் காரணம் என்ன?

இந்திய அரசமைப்புச் சட்டத்தின் கூறுகள் 111, 200இல் சட்ட முன்வடிவுகளுக்கான ஒப்புதல் என்கிற தலைப்பின் கீழ் கூறப்பட்டுள்ள ‘முடிந்தவரை விரைவில்’ (as soon as possible) என்ற சொற்றொடர் சேர்க்கப்பட்டதன் பின்னணி என்ன என்பதையும், குடியரசுத் தலைவருக்கும் ஆளுநருக்கும் ‘விருப்ப அதிகாரம்’ (discretion) உள்ளதா என்பதையும் விரிவாகப் பார்ப்பது அவசியம். ​

நா​டாளு​மன்​றத்​தாலும் சட்டமன்​றத்​தாலும் நிறைவேற்றி அனுப்​பப்​படும் சட்ட முன்வடிவு​களுக்கு (மசோதாக்​களுக்கு), முறையே குடியரசுத் தலைவரும் ஆளுநரும் அவற்றுக்கு ஒப்புதல் அளிப்பது அல்லது அவற்றை மறுபரிசீலனைக்குத் திருத்​தங்​களோடு திருப்பி அனுப்பு​வதற்கான காலவரையறை குறித்த விவகாரம், பேசுபொருளாகவும் விவாதப் பொருளாகவும் இருந்துவந்த நிலையில், தமிழ்நாடு அரசு தொடுத்த வழக்கில் கால நிர்ணயம் செய்து தீர்ப்பு வழங்கி​யிருக்​கிறது உச்ச நீதிமன்றம்.

கால நிர்ணயம் - விவாதம்: 1949 நவம்பர் 26இல் இந்திய அரசமைப்பு இறுதி செய்யப்​பட்டு, 1950 ஜனவரி 26இல் முதல் அமலுக்கு வந்தது. ஆங்கிலேயர் ஆட்சியிலிருந்து இந்தியா விடுதலை பெற்ற பிறகு, அரசமைப்புச் சட்டம் ஒன்றை உருவாக்க அமைக்​கப்பட்ட அரசியல் நிர்ணய சபையில் மொத்தம் 299 அறிவார்ந்த வல்லுநர்​களால் விவாதிக்​கப்​பட்டு உருவாக்​கப்​பட்​டது​தான், நமது அரசமைப்புச் சட்டம். அரசியல் நிர்ணய சபையின் ஆலோசகர் பி.என்​.ராவ் தலைமையில் அரசமைப்புச் சட்ட வரைவு (Draft Constitution) உருவாக்​கப்​பட்டது. டாக்டர் அம்பேத்கர் தலைமையில் அமைக்​கப்பட்ட வரைவுக் குழு (Drafting Committee) வரைவுச் சட்டத்தை இறுதி​செய்யும் பணியை மேற்கொண்டது.

அதன்படி ஏற்கெனவே தயாரிக்​கப்பட்ட வரைவு சட்டப் பிரிவுகளை ஆராய்ந்து, விவாதித்து, தேவையான திருத்​தங்​களைச் செய்து, முழு வடிவிலான இந்திய அரசமைப்புச் சட்டத்தை இக்குழு வடிவமைத்தது. முதலில் தயாரிக்​கப்பட்ட வரைவுச் சட்டத்தில் சட்ட முன்வடிவுக்கு ஒப்புதல் வழங்க அல்லது மறுபரிசீலனைக்குத் திருப்பி அனுப்ப ‘not later than six weeks’, அதாவது ‘ஆறு வாரக் காலத்​துக்கு மிகாமல்’ என்ற சொற்றொடர் சேர்க்​கப் ​பட்​டிருந்தது.

இது குறித்து அரசியல் நிர்ணய சபையில் விவாதம் நடந்தது. உறுப்​பினர்​களில் சிலர் கால நிர்ணயம் அவசியம் என்றும், சிலர் காலக்கெடு தேவையில்லை என்றும் வாதிட்​டனர். அந்த விவாதத்​தின்​போதுதான் ‘as soon as possible’ என்று ஒரு திருத்​தத்தை அம்பேத்கர் முன்மொழிந்​தார். இந்தத் திருத்தம் குறித்து அரசியல் நிர்ணய சபையின் உறுப்​பினர்கள் விரிவாக விவாதித்​தார்கள்.

பின்னர், திருத்தத் தீர்மானத்தை அம்பேத்கர் முன்மொழிய அந்தத் திருத்தம் அனைவராலும் ஏற்றுக்​கொள்​ளப்​பட்டது. “காலக்கெடு விதிக்க​வில்​லை​யென்​றால், ஒப்புதல் அல்லது திருப்பி அனுப்பும் அதிகாரம் படைத்​தவர்கள் அதாவது, குடியரசுத் தலைவர் மற்றும் ஆளுநர்கள் அலட்சி​யப்​போக்கோடு நடந்து​கொள்​வார்கள். இது மனித இயல்பு. எனவே, கால நிர்ணயம் அவசியம் வேண்டும்” என்று எச்.வி.​காமத் உள்ளிட்ட சில உறுப்​பினர்கள் வாதிட்​டனர்.

முக்கியக் கருவி: அதேவேளை​யில், அம்பேத்கர் கொண்டு வந்த திருத்​தத்தை ஆதரித்துப் பேசிய​வர்கள், “மசோதாவை மறுபரிசீலனைக்குத் திருப்பி அனுப்புவதே அவைகள் (Houses) கூடி அதை விவாதித்து மீண்டும் அனுப்பு​வதற்​குத்​தான். அப்படி மசோதா திருப்பி அனுப்​பப்​படுகிற காலக்​கட்​டத்தில் அதைப் பரிசீலிக்க வேண்டிய அவைகள் - அதாவது நாடாளு​மன்றமோ, சட்டமன்றமோ அமர்வில் இல்லாமல் இருந்தால் நிறைவேற்ற முடியாது. அவைகள் கூடும் வரை காத்திருக்க வேண்டும்.

எனவே, கால நிர்ணயம் இன்றி ‘as soon as possible’ என்று இருந்தாலே அதுவும் ஒரு வகையில் காலக்​கெடு​தான். அதாவது, அவைகள் மறுமுறை கூடுவதற்குள் மசோதா திருப்பி அனுப்​பப்பட வேண்டும். அப்போதுதான் அவைகள் மீண்டும் கூடிப் பரிசீலித்து ஒப்பு​தலுக்கு அனுப்ப ஏதுவாக இருக்​கும். இதில் காலதாமதம் எதுவும் இல்லை” என்று வாதிட்​டனர்.

அந்த அடிப்​படை​யில்தான் அந்தத் திருத்தம் அரசியல் நிர்ணய சபை உறுப்​பினர்​களால் ஏற்றுக்​கொள்​ளப்​பட்டு, ‘not later than six weeks’ என்பதற்குப் பதிலாக ‘as soon as possible’ என்று திருத்தம் செய்யப்​பட்டது. ‘As soon as possible’ என்பது ஒரு சாதாரணச் சொற்றொட​ராகத் தோன்றி​னாலும், அது அரசமைப்பின் செயல்​பாட்டைத் தீர்மானிக்​கக்​கூடிய ஒரு முக்கியக் கருவி. இது நிர்வாகம் காலதாமதம் செய்வதைத் தடுக்கும் ஒரு சட்டக் கட்டுப்பாடு ஆகும்.

சட்டத்தின் அர்த்​தங்களை நீதிமன்​றங்கள் தீர்மானிக்​கும்போது இந்தக் கால வரைவிலக்கிய வரலாறும் முக்கிய இடம் வகிக்​கிறது. உச்ச மசோதாவை மறுபரிசீலனைக்குத் திருப்பி அனுப்பக் குடியரசுத் தலைவருக்கு மூன்று மாதக் காலமும், ஆளுநருக்கு ஒரு மாதக் காலமும் நிர்ணயம் செய்து, உச்ச நீதிமன்றம் அளித்த தீர்ப்​புக்கு, 2016ஆம் ஆண்டு மத்திய உள்துறை அமைச்​சகத்​திலிருந்து குடியரசுத் தலைவர் அலுவல​கத்​துக்கு, அனுப்​பப்​படும் மசோதாக்கள் மீது மூன்று மாதக் காலத்​துக்குள் முடிவெடுக்​கும்படி அலுவலகக் குறிப்பாக அனுப்​பப்பட்ட கடிதமே காரணமாகவும் அமைந்து​விட்டது. இரண்டு நீதிப​திகள் கொண்ட அமர்வு, இந்தக் கடித விவரத்தைத் தீர்ப்பில் சுட்டிக்​காட்​டி​யிருப்​பதும் குறிப்​பிடத்​தக்கது.

விருப்ப அதிகாரம்: அதேபோல வரைவுச் சட்டத்​தில், ஒரு மசோதாவைச் சட்டமன்​றத்​துக்கு மறுபரிசீலனைக்குத் திருப்பி அனுப்ப - தனித்த விருப்​பத்​துடன் செயல்​படும் அதிகாரம் (Discretion) மாநில ஆளுநருக்கு இருந்தது. ஆங்கிலேயர் ஆட்சிக்​காலத்தில் கொண்டு​வரப்பட்ட சட்டத்​தின்படி (Govt. of India Act 1935) அன்றைய ஆளுநர்​களுக்குத் தனித்த விருப்​பத்​துடன் செயல்​படும் அதிகாரம் இருந்ததை, அப்படியே வரைவுச் சட்டத்​திலும் இடம்பெறச் செய்தார்கள். ஆனால், அரசியல் நிர்ணய சபை உறுப்​பினர்கள் மக்களால் தேர்ந்​தெடுக்​கப்பட்ட அரசுக்கு மதிப்​பளிக்கும் வகையில் அரசமைப்புச் சட்டக் கூறுகள் 111, 200 ஆகியவற்றில் குடியரசுத் தலைவருக்கும் ஆளுநருக்கும் வழங்கப்​பட்​டிருந்த அந்த விருப்ப அதிகாரத்தை நீக்கம் செய்தார்கள்.

அப்படி நீக்கியதன் நோக்கமே அமைச்​சர​வையின் ஆலோசனைப்படி அவர்கள் செயல்பட வேண்டும் என்பது​தான். தேர்ந்​தெடுக்​கப்பட்ட குடியரசுத் தலைவரும், நியமன ஆளுநர்​களும் மக்களால் தேர்ந்​தெடுக்​கப்பட்ட அரசுகளின் எண்ணங்​களுடன் ஒத்துப்​போகும் வகையில், விருப்ப அதிகாரத்தை அரசியல் நிர்ணய சபை உறுப்​பினர்கள் நீக்கியது மக்களாட்சியை உறுதிப்​படுத்தும் ஒரு முக்கிய நடவடிக்கை (The framing of India’s Constitution Select Documents by B.Shiva Rao Volume 4, Pages 112 to 114 and 126).

மறுபரிசீலனைக்குத் திருப்பி அனுப்​பப்பட்ட மசோதாவைத் திருத்​தத்​துடனோ அல்லது திருத்தம் இல்லாமலோ மீண்டும் மறுமுறை நாடாளு​மன்றமோ அல்லது சட்டமன்றமோ நிறைவேற்றி அனுப்பும்​போது, குடியரசுத் தலைவரும் அல்லது ஆளுநர்​களும் அதை நிறுத்தி வைக்காமல் ஒப்பு​தலைக் கட்டாயம் வழங்க வேண்டும் என்ற திருத்தம் உறுப்​பினர் ஜெயபிரகாஷ் நாராயணால் முன் மொழியப்​பட்டு, அந்தத் திருத்தம் தேர்ந்​தெடுக்​கப்பட்ட அரசுக்கு முக்கி​யத்துவம் கொடுக்கும் வகையில் அரசியல் நிர்ணய சபை உறுப்​பினர்​களால் ஏற்றுக்​கொள்​ளப்​பட்டு, அரசமைப்புச் சட்டத்தின் கூறுகள் 111, 200 ஆகியவற்றில் சேர்க்​கப்​பட்டன.

அரசமைப்புச் சட்டத்தின் மாண்பு: ஏற்கெனவே பஞ்சாப் மாநில அரசு தொடுத்த வழக்கில் ஆளுநருக்குச் சில கட்டுப்​பாடுகளை விதித்தும் அதிகார வரம்பு குறித்தும் அளிக்​கப்பட்ட தீர்ப்பின் அடிப்​படை​யில், தமிழ்நாடு அரசு தொடர்ந்த வழக்கில் சட்ட முன்வடிவுக்கு ஒப்புதல் கொடுக்க அல்லது திருப்பி அனுப்பக் குடியரசுத் தலைவருக்​கும், ஆளுநருக்கும் கால நிர்ணயம் செய்து, முழுமையான நீதி வழங்கும் நோக்கோடு, அரசியல் சட்டக்கூறு 142ஐப் பயன்படுத்தி உச்ச நீதிமன்றம் தீர்ப்பு வழங்கியது. இதையடுத்து, சட்டக்கூறு 143இன்படி உச்ச நீதிமன்​றத்​துக்கு 14 கேள்வி​களுக்கான சட்ட விளக்​கங்​களைக் குடியரசுத் தலைவர் கேட்டுள்​ளார்.

அதற்கு உச்ச நீதிமன்றம் பதில் அளிக்​கலாம், அளிக்​காமலும் இருக்​கலாம். அடுத்த கட்ட நடவடிக்கையாக மறுஆய்வு மனு தாக்கல் செய்ய​லாம். அந்த மனுவும் ஏற்கெனவே தீர்ப்பு ​அளித்த அமர்வுக்​குத்தான் ஆய்வுக்கு அனுப்​பப்​படும். அது பயனளிக்குமா என்பதும் சந்தேகமே. கடைசி வாய்ப்பாக, உச்ச நீதிமன்​றத்தில் மேல் முறையீடு செய்ய​லாம். அப்படிச் செய்தால், அதை அரசியல் சாசன அமர்வு விசாரிக்க வேண்டிய நிலை ஏற்படலாம்.

இவற்றில் எது நடக்கப்​போகிறது என்பதைப் பொறுத்​திருந்துதான் பார்க்க வேண்டும். மேல்முறை​யீட்டு வழக்காக இது விசாரிக்​கப்​படும் நிலை ஏற்பட்​டால், உச்ச நீதிமன்ற அரசியல் சாசன அமர்வு அளிக்கும் இறுதித் தீர்ப்பு சட்டமாகக் கருதப்​படும். மொத்தத்​தில், அரசமைப்புச் சட்டத்தின் மாண்பு காப்பாற்​றப்பட வேண்டும் என்பதே அனைவரின் விருப்​பம்​.

- தொடர்புக்கு: ssemmalai09@gmail.com